Zaman gazetesi zor durumda

Zaman’ın son yazısı “Yine Zaman’ın yalanları” adlı yazımızda şöylediğimiz herşeyi doğruluyor. Özellikle, 2003’te 1. Ordu’da görev yapan iki sivil memurenin de Balyoz’dan haberi olmadıklarını, suç unsuru içeren CD’lerde el yazısı ya da parmak izi tespiti olmadığını tasdik ediyor. Halbuki Zaman’ın bir evelki yazısı bu konularda yanıltıcı olarak yazılmıştı ve bu olguları o yazıdan bilebilmek mümkün değildi.

Hatırlayalım, o yazıda Zaman şöyle yazmıştı:

“Davanın en önemli delilleri arasında yer alan 19 CD’nin orijinal resimleri üzerindeki el yazıları ve parmak izleri, plan CD’lerinin 2003 yılında oluşturulduğunu ispatlıyor.”

Halbuki suç unsuru içeren CD’lerde ne sanıkların ya da sivil memurelerin parmak izleri tespit edilmişti, ne de el yazıları. (Zaman’ın bir evelki iddialarıyla ilgili tek verdiği kanıt, suç unsuru icermeyen bazı CD’lerdeki — 3, 6, 8, 9 ve 19 no.lu CD’ler — el yazısının Melik Üctepe’ye ait olduğunun tespit edilmesi. Bunlar Balyoz ve diğer eylem planlarıyla ilgisi olmayan ve iddianameye destek teşkil etmeyen muhtemelen gerçek CD’ler olduğundan Balyoz davası kapsamında sıfır önem taşıyor. Parmak izleri tespitinin de yalan olduğunu söylemiştik; bu konuda Zaman hiçbir cevap vermiyor.) Olmayan delillerin “CD’lerinin 2003 yılında oluşturulduğunu ispatlaması” ancak Zaman gazetesinin habercilik anlayışıyla bağdaşan bir şey. Buna rağmen, Zaman kusuru bizde buluyor, bizi yalancılıkla itham ediyor.

Zaman’ın cevaplandırması gereken sorular

Zaman gazetesi hala gerçekleri örtbas etme cabasında. Balyoz iddialarıyla ilgili yazmaya devam ettikleri kendilerini fena halde ele veriyor. Son Balyoz yazılarını ele almadan önce gazetenin acilen cevaplandırması gereken iki soruyu hemen soralım:

1. Balyoz iddiaları gerçek ve denildiği gibi 11, 16, ve 17 no.lu CD’ler 2003’ten kalma orijinal CD’ler ise nasil oluyor da bu CD’lerin icinden 2009’a kadar varan sonraki yıllara ait ve önceden bilinmesi mümkün olmayan bilgiler cıkıyor?
2. Sanık ve avukatlarına verilmeyen CD fotoğraflarına nasıl oluyor da Zaman gazetesi ulaşabiliyor?

Burada esas soru birincisi, cünkü bu zamanlama çelişkileri Balyoz darbe planlarının kurgu olduğunu gösteren en somut kanıtları oluşturuyor. Her nasılsa, zamanlama çelişkileri konusunda Zaman gazetesi şimdiye kadar tek bir izah getirmiş değil. Bunun sebebi acık: bu çelişkilere sahteciliği kabullenmeden mantıklı bir izah bulmak mümkün değil. “Güncelleme yapıldı” gibi bazı Taraf gazetesi yazarlarından ileri sürülen savlar, daha evel yazdığımız gibi bizi doğrudan CD’lerin sahte olduğuna götürüyor.

Ama ikinci soru da önemli çünkü bu olayda Zaman gazetesini konumlandırmamıza yardımcı oluyor. Sanıklar, avukatları ve biz bir tek iddianame ve ek klasörlerindeki bilgilerden – yani herkesin ulaşabileceği bilgilerden – yararlanabiliyoruz. Zaman gazetesi ise gerektiği zaman emniyet ve savcılar dışında kimsede olmayan bilgilere – CD’lerin fotoğraflarına – ulaşabiliyor.

Şunu da vurgulayalım ki Zaman’da yayımlanan CD fotoğrafları Balyoz iddiaları lehine yeni bir delil ya da kanıt oluşturmuyor. Tam tersine, suç unsuru iceren 11, 16, ve 17 no.lu CD’lerin diğerlerinden değişik marka olduklarını gözler önüne sermesi nedeniyle bu CD’lerin değişik amaclarla ve değişik tarihlerde üretildiği kanısını (elimizde kesin sahtecilik kanıtları olmamış olsaydı dahi) pekiştiriyor.

Şimdi gelelim Zaman’ın son yazısında yoğunlukla ele aldığı sivil memure ifadelerine. Bu konuyu daha evel defalarca ele almıştık. Zaman gazetesi bu hususta da yeni bir şey getirmediği için söylediklerimiz tekrardan ibaret olacak.

Öncelikle şunu belirtelim: iki sivil memurenin de ifadelerinde öne çıkan önemli bir husus var ki göz ardı edilmesi mümkün değil. Iki memure de Balyoz darbe planını ve diğer eylem planlarını (Suga, Carşaf, vs.) daha evel duymadıklarını ifade ediyorlar. Bu (suç iceren) belgeleri kendileri hazırladıklarına dair bir ifadeleri yok. Bu konuda ifadeleri kesin ve değişik yorumlara acık değil.

Zaman gazetesi bu gerceği sekreterlerin CD’ler ve diğer belgeler icin söyledikleri bazı şeylerle örtbas etmeye calışıyor. Örneğin Balyoz darbe belgesinin kendilerinin hazırladığı diğer belgelere “benziyor” olmasını ifade etmeleri elbette ki darbe planlarının gercek olduğuna kanıt teşkil etmez. Sahtekarlar besbelli darbe planlarını hazırlarken ellerindeki diğer gerçek belgelere benzetmeye çalışmışlar. Keza, sekreterlerin suç unsuru içeren CD’nin içindeki bazı belgeleri ya da benzerlerini hatırlamaları da (araç listesi, kilise ve sinagog listesi) darbe planlarının gerçek olduğuna işaret etmez. Benzer listeler 1. Ordu’da kayıtlı olabilir. Ayrıca, daha önce belirttiğimiz gibi, bu CD’nin içine, suç unsuru içermeyen orijinal CD’lerden çeşitli belgeler de kopyalanmış (CD’ye gerçeklik süsü vermek için olsa gerek).

Şimdi gelelim iki memurenin daha detaylı ifadelerine.

Sivil memure 1: Melek Üçtepe

Melek Üçtepe’ye cumhuriyet savcılığında alınan ifadesinde 19 adet CD’nin kendileri tek tek gösteriliyor.

Melek Üçtepe 17 no.lu CD için “Bu CD’yi hatırlamadım. Üzerindeki yazı bana ait değildir” diyor. Yine 11 no.lu CD için “Ben bu CD’yi hatırlamadım. Bu CD bizim arşive ait değildir” diyor.

Melek Üçtepe 7,8, ve 16 no.lu CD’leri de hatırlamadığını, ancak geri kalan tüm CD’leri net olarak hatırladığını ifade ediyor, herhangi bir şüphesi bulunmadığını da ekliyor.

Dikkat edelim, Üçtepe suç unsuru iceren 11, 16 ve 17 no.lu CD’lerden hiçbirini tanımadığını söylüyor. Dolayısıyla Melek Üçtepe’nin ifadesine dayanarak “Balyoz” CD’lerin 1. Ordu’dan çıktığını iddia etmek mümkün değil. Daha da ötesi, Üçtepe’nin kendisine gösterilen 19 adet CD arasından büyük çoğunluğunu net olarak hatırlamasına rağmen şaibeli olan bu üç CD’yi kesinlikle hatırlamaması özellikle dikkat çekici.

Zaman gazetesi, Üçtepe’nin askeri savcilikta verdiği ilk ifadesindeki

“GÜVENLİK HAREKAT PLANI ORİJİNAL BELGELER klasöründe ‘CD’lerin Kapakları’ adlı dosya içeriğinde yer alan CD’lerin resimlerini incelediğimde söz konusu resimler bizim plan odasında yapılan çalışmaların kaydedildiği ve arşiv amacıyla numaralanarak evrak odasına koyduğumuz CD’lerdir”

sözlerini sanki Üctepe 11, 16 ve 17 no’lu CD’leri tanıdığını kabul etmiş gibi aktarıyor. Halbuki buradaki sözler 19 CD’nin geneli için sarfediliyor ve bildiğimiz gibi bu CD’lerin büyük çoğunluğu gerçek. Tek tek sorulduğu zaman, Üçtepe hem askeri savcılıktaki ifadesinde hem cumhuriyet savcısına verdiği ifadede Balyoz’la ilgili planları iceren CD’leri hatırlamadadığını kesin bir dille ifade ediyor.

Sivil memure 2: Sevilay Erkani-Bulut

Gelelim Sevilay Erkani-Bulut’un ifadelerine. Askeri savcılıkta verdiği ifadede Erkani-Bulut şöyle söylüyor:

“OR.K.na dosyası ordu komutanına takdim edilecek dosyaları içermektedir, bizim hazırlama tekniğimize uygundur, 1. Ordu klasörü içerisinde yer alan Balyoz Güvenlik Harekat Planı’nda yer alan dosyalar diğer dosyalarla uyumludur, kullanıcı adı olarak benim emekli sicil numaram, Hrk. Bşk., Nazlı gibi isimler yer almaktadır, yukarıda belirttiğim gibi yaptığımız çalışmalar benzemektedir…..”

Erkani-Bulut aynı ifadede Balyoz ve diğer eylem planlarini tanımadığını acıkca belirttiğinden, bu sözlere değişik bir anlam yüklemek mümkün değil. Kullanıcı adı ve numaralarının tanınır olması bildiğimiz gibi sahtekarların bu isim ve numaraları sahte belgelerin üstverilerine yerleştirmiş olmalarından başka birşey ifade etmiyor.

Erkani-Bulut ilginç bir şekilde cumhuriyet savcılığında aynı gün içinde iki kere sorgulanıyor. İlk sorgusunu yapan Cumhuriyet Savcısı Ali Haydar’dan sonra, ek sorulara ihtiyaç duyulduğu gerekçesiyle Cumhuriyet Savcısı Bilal Bayraktar tarafından ikinci kere ifadesi alınıyor.

Sevilay Erkanı-Bulut ilk sorgusunda Balyoz planını hiç duymadığını açıkça ifade ediyor; “Ben Balyoz Güvenlik Harekat Planını ilk defa basından duydum. Çalıştığım dönemde böyle bir Harekat Planı duymadım” diyor.

Kendisine bu sorgusu sırasında 15 no.lu CD gösteriliyor ve Bulut da bu CD’deki belgelerin nereden geldiğini açıklıyor.

İkinci sorgusunda Sevilay Erkanı-Bulut’a öncelikle 11 no.lu ve 17 no.lu CD’lerde yeralan Balyoz Harekat Planı ve ekleri ile ilgili TÜBİTAK raporu gösteriliyor. Bilindiği üzere bu rapor, savcılarca “Balyoz” belgelerinin gerçek olduğuna dayanak olarak gösteriliyor.

Ardından teşhis etmesi için kendisine 19 adet CD’nin asılları değil, Baransu’ya teslim edilen DVD’lerden birinin içinden çıkan fotoğrafları gösteriliyor (oysa hem aynı gün yapılan bir önceki sorgusunda 15 no.lu CD’nin aslı gösterilmişti).

Sevilay Erkani-Bulut fotoğraflarına baktığı CD’lerden, diğer kimi CD’lerin yanısıra, üzerinde “Or.K.na” ve “K.Özel” yazan CD’leri hatırladığını, hatta bu CD’leri Komutana verilmek üzere özel olarak hazırladıklarını ifade ediyor. (Melek Üçtepe’nin sorgu tutanağında savcıların sordukları sorulardan 11 no.lu CD’nin üzerinde “Or K.na”, 17 no.lu CD’de ise “K.Özel” yazdığını anlıyoruz.)

Burada tuhaf olan üç konu:

1. İlk ifadesinde Balyoz planını ilk defa basından duyduğunu net olarak ifade eden Sevilay Erkanı-Bulut’un,  iddianamede açık olmayan bir sebeple ikinci bir kere sorgulanması,
2. İkinci sorgusunda Bulut’a öncelikle TÜBİTAK raporunun gösterilmesi,
3. İlk sorgusunda teşhis etmesi için Bulut’a 15 no.lu CD’nin aslı gösterilirken, ikinci sorgusunda diğer CD’lerin asıllarının gösterilmemesi, bunun yerine CD’lerin bir DVD içinden çıkan fotoğraflarının gösterilmesi.

Eğer ikinci sorgusunda tanıdığını ifade ettiği CD’ler 11 ve 17 no.lu CD’ler ise (sorgu tutanağında bu CD’ler numaraları ile belirtilmiyor), o zaman Bulut’un ikinci ifadesi, Balyoz planını ilk defa basından duyduğunu belirttiği ilk ifadesiyle çelişiyor. Bu, aynı zamanda Melek Üçtepe’nin bu CD için “bizim arşive ait değildir” ifadesi ile de çelişiyor.

Belki daha da önemli bir konu, ikinci ifadesini vermeden Erkani-Bulut’a TÜBITAK raporunun gösterilmesi. Bir hukuk devletinde bir tanığın ifadesi alınmadan evel ona telkin yapılmaz. Yapılırsa da o ifade geçersiz sayılır. Erkani-Bulut’un ikinci ifadesi alındığında ona önce Balyoz CD’lerinin gerçek olduğuna işaret ettiği söylenen TÜBITAK’in raporunun gösterilmesi sonra da CD’leri hatırlayıp hatırlamadığına dair sorular sorulması bu kuralı açıkça ihlal ediyor. Tanığa bu CD gerçek midir diye sorulmadan evel ona gerçek olduğuna dair bir “kanıt” sunulması telkinden de öte yönlendirmedir.

Yalanlara devam

Zaman gazetesi yazısını gene bir dizi yalan veya yanıltıcı cümlelerle bitiriyor. Okuyalım:

“Zaman’ın 4 Ocak 2010 tarihli ‘Balyoz CD’lerinde işlem yapan isimler iddianamede’ haberindeki Balyoz Darbe Planı davasına temel teşkil eden ana belgelerin kimler tarafından hangi bilgisayarlarda oluşturulduğuna ilişkin bilgiler çok net. Planları hazırlayanların kimler olduğu, hangi bilgisayarda, kaç kayıt yaptıkları aşikar.

Dönemin MİT Müsteşarı’nın Ergenekon davasına yansıyan ifadelerini, eski Genelkurmay Başkanı Orgeneral Hilmi Özkök ile Balyoz toplantılarının yapıldığı tarihte Kara Kuvvetleri Komutanlığı Kurmay Başkanı olarak sınırların aşıldığını rapor eden İlker Başbuğ’un teyitlerini, ortaya çıkan ıslak imzalı belgeleri daha ne kadar görmezden gelecekler bilmiyoruz. Ancak artık kimse bu gerçekleri daha fazla gizlemeyecek.”

Artık tekrar etmekten bıktık, ama:

1. Planları hazırlayanlara ve bilgisayarlarda oluşturanlara ait bilgiler tamamıyla üstverilerden ya da belgelerin üzerindeki isimlerden kaynaklanıyor. Bunlar sahtekarlar tarafından kolayca üretilebilecek cinsten bilgiler. Bu belgelerin gercek olduklarına ve adları gecen şahıslar tarafından üretildiklerine dair kanıt oluşturmuyor. Belgelerin hangi bilgisayarlarda üretildikleri de keza, bilinmiyor.

2. MIT tarafından Balyoz savcılarına gönderilen yazıda MIT’te Balyoz planlarıyla ilgili hiçbir bilgi ya da belge olmadığı açıkca ifade ediliyor (Balyoz iddianamesi, sayfa 107, son iki paragraf).

3. İlker Başbuğ tarafından kaleme alınmış Kara Kuvvetleri Komutanlığı Kurmay Başkanı olarak 1. Ordu Plan Seminerinde sınırların aşıldığını rapor eden bir belgenin varlığı Hürriyet gazetesi tarafından iddia edildi ise de, bu iddia Genel Kurmay tarafından hemen yalanlandı. Böyle bir belge Balyoz davası dosyasında bulunmuyor, iddianamede de geçmiyor. Plan semineri ile ilgili tüm yazışmaları ihtiva eden askeri bilirkişi heyetinin 3000 sayfalık raporunda da bulunmuyor.

4. Balyoz iddialarını teyit eder ıslak imzalı hiçbir belge dava dosyasında mevcut değil.

Tüm bu detaylar büyük resmin kaybolmasına sebep vermemeli. Sivil memurelerin ifadeleri beraber ve genel olarak değerlendirildiklerinde Balyoz darbe planlarının gerçek olduğundan çok gerçek olmadığına işaret ediyor. Erkani-Bulut’un ifadelerinin çelişkili olduğunu ve iki yöne de çekilebileceğini kabul ediyoruz. Ancak Erkani-Bulut’un TÜBITAK raporu gösterilerek yönlendirildiği ve Üçtepe’nin de ifadeleri göze alındığında, ortaya cıkan sonuc hiç te Zaman gazetesinin sunduğu gibi degil.

Öte yandan “geleceğe dönüş” bulgularımızda hic bir muğlaklık yok. Sivil memurelerin ifadeleri ne olursa olsun, belgelerdeki zamanlama çelişkileri suç unsuru içeren CD’lerin 2003’te üretilmediğini şüpheye yer bırakmayacak şekilde ortaya koyuyor.

Bu da bizi şu soruyu sormaya zorluyor: Taraf gazetesi yazarları dahi CD’lerin 2003’te üretilmiş orijinal CD’ler olduğu konusunda şüpheler olduğunu kabul ederken, niye Zaman gazetesi gerçeklerin ortaya çıkmasından bu derece endişe ediyor?